Nie zrób kleksa!

Ludzie każdy z nich jest nieszablonowy posiada swój charakter który ciągle się zmienia. Może nie tak do końca diametralnie z bieli w czerń, ale oscyluje na tej tęczy. Ostatnio zacząłem się zastanawiać czy ja się zmieniłem. Zapewne tak ale jak? Czy warto to rozważać? Ludzie mówią, że z kim się zadajesz takim się stajesz. Mam być pędzlem nasączonym swoim kolorem np. zielonym i rysować własną drogę na wielkiej kartce papieru na której spotkać można innych malarzy. Każdy z nas jest narzędziem artysty jedni malują grube linie o ciepłych kolorach inni cienkie o zimnych, niektórych prawie nie widać a to może właśnie oni szkicują nam pola do zamalowania. Błądząc tak po powierzchni arkusza dnia czasem zatrzymujemy się w miejscu aby odpocząć mocząc przy tym kartkę farbą aż do rozmoczenia, pojawiają się dziury których nie można niczym załatać, podklejanie sztucznych wspomnień z telewizora nie jest w stanie oddać emocji towarzyszących podczas przeplatania się kolorów. Jednak pędząc zbyt mocno możemy czasem niechcący przekreślić kogoś kolor pozostawiając wielkiego kleksa którego nikt już nigdy nie wywabi. Czasem jednak szkic jest niewidoczny a łączące się na nim kolory są przyjemne dla wzroku, tworzący się nowy kolor zapełnia kartkę dalej. Oby jej nam nie zabrakło.